-
czas teraźniejszy odniesiony do przeszłości18.05.201218.05.2012Szanowni Eksperci,
mówiąc o tekstach własnych, napisanych dajmy na to 3 lata temu, wiele razy słyszałem wypowiedzi zarówno doktorów, jak i profesorów typu: „Niech Pan tam sprawdzi, w tamtym artykule o tym piszę”, „Piszę o tym w tym artykule, który wyszedł 2 lata temu”. Odnoszę wrażenie, że to forma czasu teraźniejszego stosowana w odniesieniu do przeszłości. Czy zastosowanie słowa piszę w powyższych przykładach jest poprawne?
Z góry dziękuję za odpowiedź
Mariusz W. Kaczka -
Do tropicieli pleonazmów21.07.201021.07.2010Szanowna Poradnio!
W Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod hasłem akcja czytam: „ciąg następujących po sobie zdarzeń w powieści…”. W związku z tym nasunęło mi się pytanie: czy wyrażenie ciąg następujących po sobie…, które zresztą jest dość popularne, nie ma przypadkiem znamion pleonazmu? Przecież z definicji ciągu wynika, że zdarzenia, które go tworzą, następują po sobie. Może lepiej napisać: ciąg zdarzeń lub zespół następujących po sobie zdarzeń? -
jeszcze o cudzysłowie10.10.200110.10.2001Jak zapisać nazwę Prawo i Spawiedliwość – w cudzysłowie czy bez? Co zrobić z powstałym od tej nazwy skrótowcem PiS – zostawić bez cudzysłowu? Jak zapisać Samoobronę?
Dziękuję za odpowiedź.
-
jeszcze o emotikonach21.04.201321.04.2013Witam i pozdrawiam!
Mam wątpliwości, czy po minkach (smiles) kończących zdanie należy stawiać kropkę (lub przecinek po ich użyciu w zdaniach złożonych). Szczególnie, kiedy minka nie wyskakuje automatycznie, a pozostają stosowne znaki, np. „…fajnie było, że oho:-).”. Głupio jakoś to zakończenie zdania wygląda, co nie?
Stefan Olszewski -
jeszcze o imiesłowowym równoważniku zdania13.12.201213.12.2012Czy poprawne jest zdanie: „Wierząc, nie poddałem się nigdy”?
-
jeszcze o kwestiach dialogowych
23.03.201523.03.2015Szanowni Państwo,
czy szyk orzeczenie + podmiot, gdy mamy do czynienia z czasownikami oznaczającymi mówienie, jest jedynym dopuszczalnym? Czasami trudno zastosować tę regułę, np. zdanie: „Bo widzi pan – Rafał wszedł mu w słowo – nauczyciel musi…” chyba powinno brzmieć: „Bo widzi pan – wszedł mu w słowo Rafał – nauczyciel musi…”. Tak samo w przykładzie: „Chcę małego kota – wyrzucała z siebie słowa z szybkością karabinu dziewczynka”.
Pozdrawiam
Anna
-
jeszcze o zaimkach akcentowanych i nieakcentowanych27.04.201427.04.2014Witam,
czy zaimki dlaczego i czemu należy traktować podobnie do zaimków (np.) tobie i ci – tzn. dłuższe formy akcentować, stawiać na początku zdania, a krótszymi posługiwać się odwrotnie?
Pozdrawiam
Kacper Kaczmarczyk :-) -
jeszcze raz Google1.04.20111.04.2011Jaki rodzaj ma rzeczownik Google?
-
jeszcze raz kwestie dialogowe11.12.201311.12.2013Mam problem z zapisem didaskaliów. Wiem, że wszystkie komentarze dialogowe zaczynające się od powiedział itp. piszemy małą literą, a opis tła dialogowego – dużą. Co jednak, gdy następuje pewna ciągłość pomiędzy częścią dialogu a didaskaliami? Chodzi o trzy przykłady:
– Nie mogę ci pomóc – i pomyślałem, że mnie oszukuje.
– Nie mogę ci pomóc – a jego głos zabrzmiał na tyle niepewnie, iż zorientowałem się, że mnie oszukuje.
– Nie mogę ci pomóc – co zabrzmiało w jego ustach jak słaba wymówka.
-
jeszcze raz nie z imiesłowami6.09.20056.09.2005Proszę o wyjaśnienie prawidłowej pisowni wyrazu nieskoszona/nie skoszona w następujących kontekstach (dotyczy podpisu pod zdjęciami): Trawa na nieskoszonej łące, Nieskoszona łaka.